Ο Βικτώρ Ουγκώ προσέγγισε σχετικά αργά το φιλελληνικό κίνημα, ωστόσο υπήρξε από τους πλέον συνεπείς υποστηρικτές της ελληνικής υπόθεσης.

Το πρώτο του ελληνικό ποίημα Τα Κεφάλια του Σαραγιού (Les Têtes du sérail) δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Journal des Débats στις 3 Ιουνίου 1826, πριν κλείσει ένας μήνας από την Έξοδο του Μεσολογγίου. Το 1827 συνέθεσε τα ποιήματα Ναυαρίνο (Navarin) και Ενθουσιασμός (Enthousiasme) και την επόμενη χρονιά τα Κανάρης (Canaris), Λαζάρα (Lazzara) και το περίφημο Ελληνόπουλο (L' enfant), το οποίο αναφέρεται στην σφαγή των Ελλήνων της Χίου, το 1822. Όλα τα παραπάνω ποιήματα συμπεριελήφθησαν στη συλλογή Τα Ανατολίτικα (Les Orientales, 1829). Το ενδιαφέρον του Ουγκώ για την Ελλάδα δεν σταμάτησε με την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Στη διάρκεια της Κρητικής Επανάστασης του 1866 – 1869 δημοσιεύει, στον ευρωπαϊκό Τύπο, επιστολές τις οποίες υποστηρίζει θερμά τον αγώνα των Κρητών.

To 1824,  σε ηλικία 22 χρονών ο νεαρός λογοτέχνης, με αφορμή  τον θάνατο  του λόρδου Byron στο Μεσολόγγι σημείωνε: Έδειξε  (ο Byron)  στην  Ευρώπη  ότι  οι ποιητές  της  καινούργιας  σχολής,  μ' όλο  που  δεν  λατρεύουν  τα  είδωλα  της  αρχαίας  Ελλάδας,  θαυμάζουν  πάντοτε  τους  ήρωες  της κι'  ότι  αν  εγκατέλειψαν  τον  Όλυμπο,  δεν  έχασαν  ούτε για  μια  στιγμή τις  Θερμοπύλες.