Τέσσερεις αίθουσες στο κατώι, στα παλιά κελάρια του σπιτιού που έχουν κατάλληλα διαμορφωθεί, στεγάζουν τη Συλλογή Ζωγραφικής του Περικλή Βυζάντιου και του γιου του Κωνσταντίνου.
Τα έργα των δύο καλλιτεχνών είναι δωρεά προς την Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος της Μαριλένας Λιακοπούλου, κόρης του Περικλή Βυζάντιου, και του γιου της Αλέξανδρου. Οι δωρητές συνδέονται με στενούς δεσμούς τόσο με την οικογένεια Κουντουριώτη όσο και με το νησί.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ
Ο Περικλής Βυζάντιος (Αθήνα, 1893-1972) υπήρξε καλλιτέχνης με πολυσχιδή δραστηριότητα. Ζωγράφος, σκιτσογράφος, σκηνογράφος, αναδείχθηκε σε μια εξαιρετική και ιδιάζουσα φυσιογνωμία της πνευματικής και κοινωνικής ζωής του τόπου. Έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του στην Ύδρα ως διευθυντής του Παραρτήματος της Σχολής Καλών Τεχνών.
Στην έκθεση της Οικίας Λαζάρου Κουντουριώτη παρουσιάζονται έργα με υδραίικη θεματολογία της περιόδου 1951-1971. Είναι η εποχή που ο Βυζάντιος περνούσε από τον ρεαλισμό και τον ιμπρεσιονισμό σε μια ώριμη προσωπική ζωγραφική. Η Ύδρα γοήτευσε τον Βυζάντιο, που ζωγράφιζε σχεδόν αποκλειστικά στο ύπαιθρο αποτυπώνοντας το μοναδικό της τοπίο, το φως και την καθημερινή ζωή των ναυτικών και των ψαράδων, ζώντας σ’ ένα αποκλειστικά καλλιτεχνικό περιβάλλον. Παράλληλα αγωνιζόταν να διατηρήσει την αρχιτεκτονική και οικιστική φυσιογνωμία του νησιού ενάντια στην αλόγιστη ανάπτυξη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΝΤΙΚΟΣ) ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ
Ο Ντίκος Βυζάντιος, γιος του Περικλή Βυζάντιου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924 και πέθανε στη Μαγιόρκα το 2007. Από το 1946 μετέβη με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης στο Παρίσι όπου σπούδασε μακριά από τις πολιτικές αναταράξεις της εποχής.
Στην Ελλάδα επέστρεψε για πρώτη φορά δέκα χρόνια αργότερα. Στην Ύδρα, όπου εργαζόταν ο πατέρας του, μαγεύτηκε από το ελληνικό φως και ζωγράφισε μια σειρά έργων εμπνευσμένων από τοπία του νησιού. Τα επόμενα καλοκαίρια ζωγράφιζε τακτικά στην Ύδρα. Πατέρας και γιος αποτέλεσαν αναπόσπαστο τμήμα του γοητευτικού μικρόκοσμου που δημιουργήθηκε στην Ύδρα τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες.
Ο Ντίκος Βυζάντιος έζησε και εργάστηκε στο Παρίσι, όπου γρήγορα συνδέθηκε με Ευρωπαίους καλλιτέχνες και διανοούμενους. Στη διάρκεια της ζωής τουτιμήθηκε με πολλές διακρίσειςκαι κέρδισε τη διεθνή καταξίωση.
Στην έκθεση της Ιστορικής Οικίας Λαζάρου Κουντουριώτη παρουσιάζονται έργα του από τις διαδοχικές φάσεις της σταδιοδρομίας του: τη φάση της αφαίρεσης (από τη δεκαετία του 1950), τη φάση των ασπρόμαυρων σχεδίων με τεχνική pierre-noire (από το 1973), καθώς και της νεοπαραστατικότητας με τις μεγάλες ανθρωποκεντρικές συνθέσεις (δεκαετίες 1980 και 1990).
